Vaak komt de situatie voor dat alleenstaande moeders te maken hebben met Jeugzorg en Juzt. De moeders worden vaak niet begrepen en niet ondersteund door deze organisaties en zijn zo geketend aan een onzichtbare enkelband. Hierdoor veroordeelt tot zeer weinig bewegingsvrijheid.
Een voorbeeld van een situatie.
Een alleenstaande moeder met kind heeft een kortstondige relatie gehad met de vader van het kind. Volgens de wet wordt bepaald dat het kind recht heeft op ontmoeting met beide ouders.
De vader heeft na langdurig en zorgvuldig onderzoek gebleken seksuele neigingen naar het kind toe gehad. De rechter spreekt uit dat het kind beide ouders moet blijven zien omdat er geen bewijslast is voor seksueel misbruik. Het kind wordt onder toezicht stelling geplaatst bij jeugdzorg.
Jeugdzorg en Juzt beroepen zich op de uitspraak van de rechter en de wet. Dit alles ondanks het gevaar dat het kind seksueel misbruikt kan worden. Jeugdzorg blijft halsstarrig de moeder dwingen om het kind, weliswaar onder begeleiding, de vader te ontmoeten. Terwijl Jeugdzorg en Juzt soms grove fouten maken wordt dit afgewimpeld op de moeder. Hun bepalen! De moeder met kind moeten maar doen wat ze worden opgedragen.
Terwijl het kind ook recht heeft op vakantie wordt hier geen rekening mee gehouden. Het kind wordt zo verplicht en gedwongen om elke keer een ontmoeting te hebben met de vader. Zelfs als het kind doodziek is en met 37 graden in een auto moet zitten. Dit op straffe en onder bedreiging van een aanwijzing voor de volgende rechtszitting.
Moeder en kind kunnen hierdoor jarenlang niet op vakantie omdat vader niet akkoord gaat met een paar weken zonder omgang. Zelfs niet voor een paspoort voor het kind om naar bijvoorbeeld een dagje naar de Antwerpse dierentuin. Ook al krijgt het kind toestemming voor een paspoort dan nog moet de vader toestemming geven om te reizen.
Wil de moeder een vakantie inplannen dan zal de rechter hier uitspraak over moeten doen. Wat weer maanden in beslag kan nemen.
Terwijl de vader een hoop vrijheid geniet is de moeder voor de duur van de zorg voor het kind tot maximaal 18 jaar veroordeeld tot beperkte bewegingsvrijheid met haar kind.
Hier schieten de wetgever en deze organisaties duidelijk in tekort. Dit kan toch niet waar zijn?