Ik werd wakker en dacht laat ik een mijzelf eens trakteren op een lekker broodje met koffie. Zogezegd zo gedaan. Na een flinke wandeling in de stad bij een goed uitziende broodjeszaak naar binnen gegaan en dacht: “Hier zullen de broodjes wel lekker zijn”.
De dame vroeg wat ik wilde hebben en ik vroeg haar om een broodje met tonijn. Ik ben daar ook een echte liefhebber van. Na een keuze uit de verschillende soorten broodjes te hebben gemaakt werd het ‘broodje tonijn’ bereid.
Na eerst fors betaald te hebben had ik de bestelling in ontvangst genomen. Buiten een tafeltje in de zon uitgezocht waar ik lekker kon gaan smullen. Dat dacht ik tenminste.
Na de eerste hap proefde ik een vreemde zurige smaak. Ik dacht: “Dit komt waarschijnlijk door de kappertjes die erdoor zitten”. Maar al dooretend smaakte het toch meer als een enorme hoeveelheid mayonaise met een zure `bite`. Het donkerbruine broodje maakte veel goed en dus at ik door. Ik had er tenslotte mijn zinnen opgezet om ergens lekker te gaan ontbijten.
Nadat ik bijna de helft van het broodje op had kwam de eigenaresse naar buiten en ik vroeg haar of ik wat mocht zeggen. Dat mocht. Rustig vertelde ik haar dat het broodje tonijn eigenlijk smaakte naar een broodje zure mayonaise en dat ik de tonijn überhaupt niet had geproefd. Ik vroeg haar nog of ze een nieuwe medewerkster had die mijn broodje had gemaakt. Nee, dat niet zei ze nog.
Ik liet het broodje aan haar zien. Een laag pesto-mayonaise aan beide kanten met daartussen wat leek op tonijnsalade van de supermarkt maar dan erg verdunt en een schijfje ei met komkommer.
Maar de eigenaresse was niet flauw en bood me een nieuwe aan waarvoor ik bedankte. Ik vertelde haar dat ik dit alleen wilde mededelen zodat ze iets eraan kan doen. De meeste mensen zeggen niks en komen nooit meer terug. Ik vind dat mensen altijd nog een kans moeten krijgen.
Ik wil hiermee een essentie van deze gebeurtenis weergeven van wat ik de laatste tijd steeds vaker tegenkom. De kwaliteit van de producten wordt steeds magerder. Dunnere soepen, minder sterke koffie, minder tussen de broodjes en vaak kleiner. En ga zo maar door.
Het maakt een ding zeker en dat is dat ik mijn broodjes liever voortaan thuis maak en opeet dan een liefdeloos broodje eten in een mooie broodjeszaak.
Dit is nu echt “De methode” om de kwaliteit omlaag te brengen en ervoor te zorgen dat je klanten niet meer terugkomen. Slim proberen te doen om ‘de soep steeds dunner te maken om zo meer winst te maken’ en dan hopen dat mensen blijven terugkomen is echt “Penny wise pound foolish”.